Jak powstała IDNIYRA

[Romuald]

Jak powstała IDNIYRA.
Międzynarodowe stowarzyszenie wyścigowe jachtów lodowych DN
Przedruk z „Runner Treacks” Tłumaczenie z j. angielskiego.
W dniach 21 i 22, 1953 r. klub Detroit Ice Yacht Club sponsorował regaty żeby zebrać wszystkich bojerowców klasy DN razem, i pomóc w utworzeniu ich stowarzyszenia.
Zostało wybranych dwóch przedstawicieli z każdego klubu, mieli oni za zadanie przedstawić konstytucję stowarzyszenia. North Star Sail Club:- reprezentowali John Liston i Fred Kagel;
Anchor Bay Ice Yacht Club:- Tom King i A. J. Walker;
Detroit Ice Yacht Club;- William Sarns I Clifford Cartwright.
W niedzielne popołudnie przedstawiciele spotkali się w domu w Cartwrights, by stworzyć zarys konstytucji.
William Sarns został wybrany do pełnienia funkcji tymczasowego sekretarza, i miał on również zadanie by poskładać w całość treść konstytucji.
Sekretarz przygotował konstytucję i wysłał kopie przedstawicielom jesienią następnego roku. Oni za to odesłali ją razem z poprawkami , których żądała większość z nich.
Wydrukowano 200 kopii. Kopie zostały wysłane do każdego uczestnika, pierwszych regat i do innych zainteresowanych tym tematem.
17 stycznia 1954 r Stowarzyszenie Northwestern Ice Yachting Association zaakceptowało specyfikacje Stowarzyszenia DN dla regat DN, które są teraz zawarte w każdych regatach.
7 stycznia 1954 roku North Star Sail Club zaoferował, że będzie gospodarzem corocznych
regat. Nie było innych ofert, więc ich oferta została zaakceptowana. Sześćdziesiąt dwa zaproszenia -programy zostały wysłane 1 lutego na regaty zaplanowane na luty 19,20,21 lutego. regaty te jednak zostały przeniesione do Cass Lake, ponieważ, w North Star Club House (na ich jeziorze) był bardzo słaby lód.
Pierwsze pięć miejsc zajęli:
(1) Jack Moran, (2) Skip Boston, (3) Paul Eggert, (4) Bill Sporer i (5) Bill Sarns.
IDNIYRA została utworzona jako organizacja Non-Profit w stanie Michigan w 1962 r. z głównym celem:„ Aby promować, chronić i utrwalać żeglarski projekt DN, aby rozwinąć sztukę i umiejętności używania jachtu lodowego DN , oraz jego budownictwo, a także aby dbać o przyszły rozwój lodowej klasy DN i żeglarstwa na lodzie na wszystkich twardych wodach świata. ”

Osobiście miałem zaszczyt poznać Panów Skip Bostona i William Sarns, w czasie mojej wizyty w USA. w 1970 r.
Romuald